ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ BURRNT!!!

Αν και ένα σοβαρό φεστιβάλ, οφείλει να λάβει συμμετοχές μέχρι και μία μέρα πριν την έναρξή του, το Burrnt Festival κλείνει σιγά σιγά το ρόστερ του, μιας και είναι αρκετά δύσκολο να χωρέσει κι άλλους (ε πόσοι πια;). Ακούγεται ότι θα εμφανιστούν 5 ονόματα την κάθε μέρα, ενώ θα υπάρχουν και special appearances από εκλεκτά μπουμπούκια της performance...! Ήδη περιμένουμε την ανάσταση του Dead Elvis (για live κατ'ευθείαν από τον τάφο!), ενώ τη συμμετοχή τους έχουν καπαρώσει ο Λόλεκ (με καινούρια κομμάτια-διαμάντια), ο Larry Gus, o περσινός απών Felizol και αναμείνατε για τα καλύτερα (τα κρατάμε για έκπληξη)!!!

Από τη Μάρθα Φιτζέραλντ, η οποία ισχυρίζεται πως θα εμφανιστεί μαζί με τους Kubara και τις Αδερφές Παυλίκου, λάβαμε τα δύο παρακάτω κείμενα (των οποίων η πατρότητα ανήκει στον αρχαίο Ερίκ Σατί):

ΚΕΙΜΕΝΟ 1
Ο καλλιτέχνης πρέπει να προγραμματίζει τη ζωή του. Ιδού το ακριβές πρόγραμμα των καθημερινών μου δραστηριοτήτων:
Έγερση στις 7.18. Έμπνευση: από τις 10.23 ως τις 11.47. Γευματίζω στις 12.11 και σηκώνομαι από το τραπέζι στις 12.14. Σωτήριος περίπατος με άλογο στο πάρκο μου, από τις 13.19 ως τις 14.53. Νέα έμπνευση από τις 15.12 ως τις 16.07. Ασχολίες διάφορες (ξιφομαχία, στοχασμοί, ακινησία, επισκέψεις, διαλογισμός., ασκήσεις δεξιοτεχνίας, κολύμπι κ.τ.λ.) από τις 16.21 ως τις 18.47. Το δείπνο σερβίρεται στις 19.16 και στις 19.20 έχω τελειώσει. Ακολούθως, από τις 20.09 ως τις 21.59, συμφωνικές αναγνώσεις μεγαλοφώνως. Πηγαίνω για ύπνο στις 22.37 ακριβώς. Μια φορά τη βδομάδα- κάθε Τρίτη- πετάγομαι ξαφνικά από το κρεβάτι στις 3.19.

ΚΕΙΜΕΝΟ 2
Καταπληκτικές παραστάσεις, υπέροχα νούμερα και ατραξιόν, κλόουν-μουσικοί, τραγουδιστές με φωνή, ο άνθρωπος που κάνει θαύματα με το κόντρα-ντο, ο εγγαστρίμυθος βαρύτονος, ο ταχυδακτυλουργός που καταπίνει νότες, η σχοινοβάτις σε συγχορδία ενάτης, ο άνθρωπος κροταλίας που παίζει συγχρόνως σαξόφωνο και μεταλλόφωνο, η γυναίκα που συστέλλει τη διαστολή των μέτρων, η ντίβα με τις πλαστικές παύσεις κτλ. Θεάματα τερπνά και ποικίλα...

Θα επανέλθουμε σύντομα για διευκρινίσεις και πλήρες πρόγραμμα!...

Και μέχρι τότε, ας αφήσουμε τις φήμες να οργιάσουν! (θα εμφανιστεί άραγε ο Φρυόβολος Χαρούπης;...)

άλλη μια περσόνα του περσινού Burnt. ladies and gentlemen: Monika in her own words:

"Με είχανε πρήξει να κάνω ένα live ντε και καλά έτσι για να δούνε βρε παιδί μου πώς ακούγεται αυτή η μουσική εκτός υπολογιστή και cd. Άντε λέω, εντάξει. Μου ‘χε λείψει , η αλήθεια είναι, να βρεθώ επί σκηνής. «Εγώ όμως θέλω τσέλο να με συνοδεύσει!», τους έλεγα. «Πας καλά? Δε θέλεις μπάντα? Θα'σαι σα τη μύγα μες στο γάλα» μου έλεγαν. «Όχι εγώ θέλω τσέλο για μία λιτή εμφάνιση». Το τσέλο το βρήκα. Ωραία, αλλά που θα έπαιζα; Ένας φίλος μου, ο βασικός πρήχτης της κατάστασης, μου μίλησε για ένα φεστιβάλ τραγουδοποιών που θα γίνει στο ΜΜΘ. Μμμ…καλό μου ακούστηκε. Βέβαια είχα παίξει ήδη τόσες φορές σ’ αυτό το χώρο που σκέφτηκα ότι θα μου στερούσε τον ενθουσιασμό ενός καινούργιου χώρου αλλά τελικά με γέμισε η ζεστασιά των όμορφων αναμνήσεων. Τέλος πάντων, στην αρχή ήμουν αρκετά διστακτική. Ένα βράδυ είχα παρακολουθήσει τους Mary and the Boy και ο φίλος μου είπε ότι την ίδια μέρα ότι θα παίζει και ο Boy οπότε αναθάρρυνα μιας και τον εκτιμούσα, και ακόμα τον εκτιμώ φυσικά, αρκετά.. Βρεθήκαμε λοιπόν με έναν από τους τύπους που το διοργανώνουν και μου ζήτησε demo και όνομα. «Όνομα; Βάλε Μόνικα προς το παρόν και βλέπουμε». Τελικά, τ’ όνομα μου'μείνε… Η φάση βέβαια στράβωσε όταν μου είπε το όνομα του φεστιβάλ: Burnt. «Burnt; Ώχ». Πολύ κάψιμο μου μύρισε. Δε πα' να έπαιζε κι ο Elton John; Τι δουλειά είχα εγώ σ’ ένα φεστιβάλ που λέγεται Burnt; Εν τω μεταξύ όμως είχα πει στον τσελίστα, είχε συμφωνήσει και δε μπορούσα να κάνω πίσω. «Ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Θα το κάνω για εμπειρία», είπα... Ο τύπος μου είπε και για μία συλλογή που θα πουλιέται στο φεστιβάλ και ότι δεν θα υπάρχει support και αντί- support και βλακείες, ότι όλοι θα είμαστε ίσοι κι όμοιοι μόνο με διαφορετικές φάτσες και μουσικές. Καλά… Επιφυλακτική εγώ όπως πάντα δε μιλούσα και ιδιαίτερα σε φίλους για το φεστιβάλ μήπως γίνω ρόμπα. Πρόβες στο φούλ –δε μπορούσα να απογοητεύσω τον τσελίστα αλλά ούτε και τον ίδιο μου τον εαυτό στη πρώτη παρουσίαση της προσωπικής μου μουσικής- οι ημέρες περνούσαν, flyers, συμφωνητικά και διάφορα τέτοια κέρδιζαν σιγά σιγά τον ενθουσιασμό μου. Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ έφτασε. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να πάω ή όχι για να μην απογοητευτώ ή υπερενθουσιαστώ. Πήγα τελικά. «Πω πω κόσμος. Ποιοι είναι όλοι αυτοί;». Πάνω που είχα αρχίσει όμως να ζεσταίνομαι και να το απολαμβάνω, τσακώνομαι με το boyfriend και παρατάω τη συναυλία στη μέση. Ε ρε γαμώτο... Λές πάντως και αύριο να έχει τόσο κόσμο; Ε, λοιπόν, εκείνη η αυριανή μέρα ήταν από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου... Μπορεί ν’ ακούγεται υπερβολή, αλλά όταν είδα ένα ΜΜΘ τίγκα στο κόσμο, παρόλο που το μετρό είχε απεργία (σ.σ. και τα λεωφορεία, αλλά και τα ταξί), τα τραπεζάκια, τα κεριά, τους φίλους μου, την κλαβινόβα, εκείνους τους «όχι και τόσο καμένους τελικά» τύπους, ένιωσα ένα περίεργα γλυκύτατο άγχος και την αίσθηση ότι το φεστιβάλ αυτό ήταν ακριβώς αυτό που μου ταίριαζε. Άκουσα τις ωραιότερες ελληνικές μουσικές μέσα σ’ ένα βράδυ. Έπαιξα στο πιο ζεστό κοινό και συγκινήθηκα σαν να έπαιζα για πρώτη φορά μουσική. Την επομένη, οι προτάσεις έπεσαν βροχή. Απόδειξη οι διοργανωτές είχαν κάνει άριστα τη δουλειά της προώθησης στα άτομα που έπρεπε... Ακόμη και η συλλογή έγινε ανάρπαστη και το 'Over the Hill' μου άνοιξε όμορφους δρόμους... Τόσο ξαφνικά, τόσο απότομα. Μόνο και μόνο επειδή έπαιξα σ’ ένα καμένο φεστιβάλ τραγουδοποιών. Έχω κάνει αρκετές άλλες εμφανίσεις από τότε. Η συγκεκριμένη όμως παραμένει για μένα αλλά και για πολλούς άλλους η καλύτερη. Αυτοί οι «κάθε άλλο παρά καμένοι» τύποι κατάφεραν να μου τρίψουν στη μούρη τη σαρκαστική έννοια του όρου και να μου δείξουν τη βαθύτερη βάζοντας φωτιά σε όποια αμφιβολία μου. Χαίρομαι πολύ που το φεστιβάλ πραγματοποιείται και φέτος. Μακάρι και για πολλά χρόνια ακόμα. Όσο για μένα δε νομίζω να ξαναπαίξω στο ΜΜΘ μόνο και μόνο για να μη τσαλακώσω την υπέροχη εμπειρία της περσινής μου συμμετοχής. Από εκεί ξεκίνησε η προσωπική μουσική μου πορεία και αξίζει να τη σέβομαι. Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά, ευχές για πολλές ακόμη επιτυχίες!"

Τέλος (που θα'λεγε και ο Λόλεκ).

3 Περσόνες του περσινού Burnt μιλούν για το φεστιβάλ: Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Στέλλα Ράμφου & The Boy

Και οι τρεις τους διέπρεψαν στο περσινό πρώτο Burnt Festival. Λίγο πριν την επίσημη ανακοίνωση, μετά βαϊων και κλάξον, του Burrnt (δηλαδή της συνέχισης του θεσμού πλέον...), μιλούν με δικά τους λόγια για την περσινή τους εμπειρία, αλλά και για την παρουσία του φεστιβάλ στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης.

Ο Διαμαντής, ψυχή (και ένα από τα σώματα) της Μητέρας Φάλαινας Τυφλής, και επίσημος εναρκτήρης του θεσμού, μας έστειλε την ακόλουθη δήλωση:
"Είναι γεγονός πως, χωρίς το Burnt Festival, η μουσική πορεία της Μητέρας Φάλαινας Τυφλής δεν θα είχε ξεκινήσει. Στις 9 Μαίου του 2006, ημέρα Τετάρτη μές στο άγχος, η Φάλαινα αναδύθηκε τυφλή και μόνη στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, δίχως τα παιδιά της μαζί. Μετά όμως, βρέθηκε κάποιος (μεγαλο-)καρχαρίας καλοθελητής και της έκανε μερικά ενόργανα κουτσούβελα και... off we go!

Ως ένας Διαμαντής, θέλω να μοιραστώ με τους αγαπητούς αναγνώστες τον απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό που τρέφω στο θεσμό του Burnt Festival και, νιώθοντας βαθιά την ιδιαίτερη τιμή του ό,τι σηματοδότησα την εκκίνησή του με το ακούστικό μου σετ, να τονίσω πως χωρίς τόσο δημιουργικές βραδιές, η καλλιτεχνική ζωή αυτού του τόπου δεν πρόκειται να πάει ποτέ λοξά. Ειλικρινά, δεν είχε άδικο εκείνος ο θαμώνας με το περουκίνι που όταν, αφού κατέβηκα από το παλκοσένικο, μου είπε: "Μπράβο φίλε. Έπαιξες... πολλή ώρα!".

Και φέτος, θα είμαι και πάλι στο ΜΜΘ, με μοναδικό σκοπό να βιντεοσκοπήσω το 2ο Burrnt Festival, να το κάψω DVD και να κονομήσω, πουλώντας το στο Μοναστηράκι και, φυσικά, στα Σεπόλια.

Πρόεδρε Καμενίδη, ειλικρινά-παντοτινά, δική σου,
Μητέρα Φάλαινα Τυφλή".

Η αναιτίως ταπεινή και πραγματική αποκάλυψη της περσινής διοργάνωσης, Στέλλα Ράμφου, μας έστειλε ένα πιο ταπεινό κείμενο (γιατί βρε Στέλλα αστέρι?):
"Οφείλω να ομολογήσω πως το BURNT FESTIVAL ήταν μια εκπληκτική εμπειρία για 'μενα......ειδικά ως κοινό!!! Αλησμόνητο γέλιο, εξαιρετικές δημιουργίες και ερμηνείες από τους καλλιτέχνες-τους οποίους παρεπιπτόντως δεν θεωρώ και τόσο καμμένους!!!!!!!!!!! (Κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη) Το περυσινό BF αναμφίβολα εγραψε τη δική του ιστορία στο καλλιτεχνικό στερέωμα... Σίγουρα ηταν απλα μια καλή αρχή.... Καλό κάψιμο και φέτος!!!!!!!"

Και τα λόγια του The Boy, του καλλιτέχνη που έκλεισε μοναδικά το περσινό πανηγύρι:
"Το Burnt Festival ανοίγει νέους δρόμους στο πως θα έπρεπε να βλέπουμε και να ακούμε. Εμμένοντας στη σχέση τραγουδιού και performance κατάφερε να παρουσιάσει κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα acts που υπάρχουν στην πόλη μας, με το πρόγραμμα της φετινής χρονιάς με το πρόγραμμα της φετινής χρονιάς να ξεκαθαρίζει το τοπίο γύρω από την αισθητική 'burnt', νομίζω πια μιλάμε για τελείως ξεχωριστή περίπτωση φεστιβάλ, ίσως το μοναδικό ουσιαστικά avant-garde.

Κρατάω πολλές στιγμές μέσα μου από την περσινή χρονιά, τη συγκίνηση του να παρακολουθείς ένα θρύλο σαν τον Φρυόβολο Χαρούπη, την αμεσότητα της Στέλλας Ράμφου, τα ντεμπούτα από Μόνικα και Planidrome και φυσικά το αλά Dylan στο Newport επαναστατικό μισάωρο των Bolek and Lolek. Η Burnt Productions δεν χαρίζεται σε κανέναν".

ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ BURRNT

Ο Dead Elvis στην Ελλάδα μέσω του Burrnt Festival! (αν δηλαδή όλα πάνε καλά και καταφέρουμε να συνεννοηθούμε με δαύτον...). Dead and kicking!



Περισσότερα σύντομα! Μην το γρουσουζέψουμε κιόλας!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΡ-ΧΕ-ΤΑΙ ! ! !

Αυτό, ΝΑΙ, πραγματικά ΕΡΧΕΤΑΙ (όχι σαν το πιο παρακάτω που δεν ήρθε ποτέ) ! ! !

Πέμπτη 17 και Παρασκευή 18 Μαϊου κοντή γιορτή!
Στο Μικρό Μουσικό Θέατρο βέβαια, που αλλού;?;

Σύντομα πλούσιο υλικό -για κάψιμο!