Burnt Productions

Monday, May 15, 2006

ΉΤΑΝ ΕΝΑΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!!... (Burnt Festival – Day One, 09.05.06)


Τι να πει κανείς... Η πρώτη μέρα (νύχτα για την ακρίβεια) του 1ου Burnt Festival ήταν ένα τσουνάμι (για να υιοθετήσουμε και ωρολογία Φρυόβολου Χαρούπη) έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Ξεπερνώντας κατά πολύ και τις πιο φιλόδοξες προσδοκίες των διοργανωτών, το Burnt Festival από τα πρώτα κιόλας λεπτά του (από τα αποδυτήρια που λένε) έδειξε πως ήρθε για να μείνει. Και πως είχε (και έχει) να προσφέρει κάτι όχι μόνο στους ‘φίλους της σκηνής’, όπως συχνά λένε (κάποιοι καλοθελητές...). Ένα σωρό celebrities (της δικής μας φάρας, όχι οι άλλοι οι γιαλαντζί των περιοδικών), η ειδικά εμφιαλωμένη (στο Καϊδάρι) καϊδομπύρα Κάιδερ, το ψυγείο που άδειασε από μπύρες Κάιδερ, η απαίτηση για encore σχεδόν σε όλα τα acts, το πακέτο CD του δίευρου, ήταν μερικά από τα highlights που έδωσαν χαρακτήρα στην πρώτη βραδιά του Burnt Festival. Εκείνο που έλαμψε, όμως, πάνω απ’όλα ήταν η ίδια η τραγουδοποιία -το απαράμιλλο ταλέντο των τραγουδοποιών...

Ούτε που το πήραμε είδηση για πότε τίγκαρε το Μικρό Μουσικό Θέατρο και δεν έπεφτε καρφίτσα... Ήταν προφανώς η ώρα να ξεκινήσει το πρώτο act, δηλαδή το show της Μητέρας Φάλαινας Τυφλής. Με περιβολή τυφλού επαγγελματία μουσικού (μαύρα γυαλιά, κιθάρα και φυσαρμόνικα με εξωστοματικό μηχανισμό) ο κατά κόσμον Διαμαντής Διαμαντίδης ξεδίπλωσε τις απλές και καθημερινές του έννοιες (παλιές και καινούριες) τις οποίες είχε κάνει τραγούδι –άλλες παλιότερα, άλλες ...λίγο πριν το live! Άδωντας τον ιδιόχειρο ύμνο του φεστιβάλ (‘Burnt baby burnt…!’), έμπαζε για τα καλά στο κλίμα της πρώτης μέρας ακόμα και τον πιο ανυποψίαστο. Αυτοσχεδιάζοντας μελωδίες και στίχους, παρουσίασε το ‘Themis Song’, δίνοντας το respect στον ακούραστο ηχολήπτη του ΜΜΘ (και εκβιάζοντας για την εύνοιά του). Συνέχισε με σχεδόν-anthems, ανάμεσά τους το ‘Σπίτι’ και το ‘Βαζέχα’ –του οποίου το ρεφρέν πρόκειται για μεγάλη στιγμή στην υποκατηγορία της στιχουργίας με τίτλο ‘ερωτική εκδίκηση/σύνδρομα’. Επική (όπως προδιαγραφόταν να είναι) και η τριλογία του ‘Θέλεις να τα φτιάξουμε’ (‘μέχρι το επόμενο διάλειμμα’...) – ‘Βγάλτε μια κόλλα χαρτί’ (χωρίς το un-official sequel ‘Βγάλτε μια διπλή κόλλα χαρτί’) – ‘Σεξ στην τρίτη ηλικία’ (ακραιφνούς φρανκζαππικού χαρακτήρα). Με λίγα λόγια επρόκειτο για ένα σφιχτό και ζεστό (σαν αυγό) set, ό,τι καταλληλότερο για να κουνηθεί λίγο το χειλάκι μας και να κάνουμε γυμναστική για ό,τι θα επακολουθούσε.

Με τους πυροσβεστήρες ανα χείρας, περιμέναμε ζεστοί (προς το καυτό) το επόμενο act ήτοι την επίσημη τελετή έναρξης του Burnt, η οποία όμως δεν έγινε -όπως ήταν προγραμματισμένο να γίνει- από τον Veslemes (ακύρωσε τελευταία στιγμή την εμφάνισή του, προφανώς επηρεασμένος και από την ακύρωση του show της Jennifer Lopez), αλλά από τον Νίκο το Μονόφθαλμο Ελεφαντάκι και τη Νέση το Μουσικόψαρο (οι promoters έκαναν τη δουλειά τους τελευταία στιγμή και έβγαλαν ασπροπρόσωπη τη Burnt Productions). Με δυό μικρόφωνα και ένα τετράδιο σημειώσεων για σκονάκι, τραγούδησαν μηνύματα που μπορεί να αφήσει κάποιος σε τηλεφωνητή (κρίμα για όσους δεν τα κατέγραψαν) και διάβασαν -ξεκαρδισμένοι από τα γέλια- τα τελευταία μηνύματα που έχουν αφήσει διάφοροι (υπαρκτοί ‘κύριε Δανίκα’;...) λίγο πριν αυτοκτονήσουν.

Με ζεσταμένο πια για τα καλά το κοινό και αφού το χειλάκι μας ήδη είχε κουραστεί (αυτό το ‘κύριε Δανίκα’ ήταν ογκόλιθος...), ανέβηκε στο παλκοσένικο η Στέλλα Ράμφου με περισσή ταπεινότητα και τα απολύτως απαραίτητα: μία κλασική κιθάρα και τη γλυκιά φωνή της. Έχοντας ήδη fans που σιγοτραγουδούσαν στίχους της (!!!), έπαιξε και τα 17 κομμάτια του demo της (το οποίο δεν το δίνει –χα! μόνο εμείς το’χουμε...), δηλαδή μεγάλες στιγμές όπως ‘Εθελοντισμός’, ‘Η συλλογή’, ‘Τα 3 βασικά’, ‘Λίνα’, ‘Silent Philips’ (κλασικό πια φινάλε που αυτόματα σημαίνει πως θα ακολουθήσει encore τουλάχιστον 3 κομματιών), ‘Το κρύο’ (στο encore μετά από έντονη και επίμονη λαϊκή απαίτηση), αλλά και 2 ακυκλοφόρητα-άπαιχτα –αυτό για τη βρώμα των αγοριών και το άλλο το πασχαλινό για το καημένο το κατσικάκι (με θεατρική ερμηνεία που έσπειρε και δίδαξε). Στα gossip της βραδιάς, οι συζητήσεις μεταξύ της παρέας των Επισκεπτών του Γιάννη Αγγελάκα για άμεση παραγωγή και κυκλοφορία δίσκου της Στέλλας!

Το διάλειμμα έμοιαζε τουλάχιστον απαραίτητο, αν όχι επιτακτικό. Ο κονφερασιέ-μαϊντανός του φεστιβάλ ήδη προλόγιζε την –a priori- συγκλονιστική εμφάνιση του Δόκτωρα Φρυόβολου Χαρούπη και του προστατευόμενού του, Μάριου Φουαγκρά Περλόν. Το κοινό ξαναμμένο, δεν μπορούσε να δροσιστεί ούτε από τη συνεχή ροή της παγωμένης Κάϊδερ. Πράγματι αδημονούσε. Και με το δίκιο του. Όλοι ένιωθαν πως βρίσκονταν λίγα λεπτά μακριά από την εμπειρία της ζωής τους: την πρώτη, μοναδική και τελευταία εμφάνιση του δίδυμου Χαρούπης-Περλόν. Τα υπόλοιπα είναι σίγουρα ιστορία. Το δεύτερο μέρος της πρώτης μέρας, χαιρέτισε ο Πρόεδρος του ΜΜΘ, αφήνοντας συβιλλικούς χρησμούς (ακατάληπτοι για τους εντελώς καμμένους) και υποδεχόμενος στη σκηνή το έντεχνο καλλιτεχνικό δίδυμο. Άρτι αφιχθείσαντες από κάποια αραβική χώρα (όπως ομολόγησαν), οι δύο καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή με ένδυση εμφανώς επηρεασμένη από το ταξίδι τους –ίσως και λίγο εκκεντρική, όπως παρατήρησαν κάποιοι συνδαιτημόνες. Μετά από μια sequenza αναστεναγμών (ας μην ξεχνάμε πως ο Φρυόβολος Χαρούπης κουβαλάει πάνω από 50 χρόνια στην πλάτη του, διαρκώς αναβαθμίζοντας το ελληνικό τραγούδι και κάνοντάς το γνωστό σε κάθε γωνιά του κόσμου), οι δύο καλλιτέχνες (που εκπροσωπούν τρεις, ίσως και παραπάνω, γενιές τραγουδιού) μας χάρισαν για αρχή μια μοναδική ερμηνεία του κλασικού σήμερα τραγουδιού τους ‘Καληνύχτα θάλασσα’ –από τον σπουδαίο δίσκο ‘Έγια μόλα, Λεχ Βαλέσα’. Δεν άργησαν να μας χαρίσουν άλλη μια συγκλονιστική ερμηνεία, το εξίσου κλασικό ‘Μετεωρολογία’ (από την ‘Ωρολογία της πρύμνης’). Ορισμένα από τα διαμάντια της πολύχρονης πορείας του Δόκτωρα Φρυόβολου ξεδιπλώνονταν ένα-ένα με περισσή μαεστρία (κατά την εκτέλεση) και ανυπέρβλητο ζήλο (κατά την ερμηνεία), ανάμεσά τους το ‘Ύμνος κυνηγός’ (το τραγούδι-καταγγελία ζει και βασιλεύει!) και ‘Της ξαγρύπνιας η κοτρώνα’ (λαϊκό παραλήρημα κατά την εκτέλεσή του).

Επίσης, τραγούδησαν σε 4 ακόμα γλώσσες (από τις 17 που γνωρίζουν) ήτοι τραγούδια σουηδικά, ρωσικά, ισπανικά και ιταλικά. Από τις παλιρροιακές μπαλάντες, πραγματοποίησαν με αυτό τον τρόπο ένα γρήγορο πέρασμα σε νέο τσουνάμι, για να έρθει αμέσως μετά η στιγμή του συγκαταβατικού ροκ! Η ερμηνεία του ροκ ύμνου ‘Έλα έλα’, με το ρεφρέν-σταθμό στην ιστορία του ελληνικού πενταγράμμου ‘έλα, έλα, να περτσινώσουμε τη λογική / με ούπα σώμα μα και ψυχή / έλα, έλα, να συμψηφίσουμε τις ενοχές / μπας και φτουρήσει ο νες’, έγραψε τη δική της ιστορία κατά την πρώτη –και τελευταία- πανελλήνια εκτέλεση του τραγουδιού. Το κοινό –σχεδόν εκτός ελέγχου- είχε ήδη μάθει απ’έξω τους στίχους και τραγουδούσε εν χορώ και εν καπέλα. Εδώ ίσως να έπρεπε να αναφερθεί πως φήμες ήθελαν τους δύο μεγάλους καλλιτέχνες να έχουν ποδηγετήσει μέρος του κοινού κατά την πρόβα τζενεράλε. Μετά από ένα σύντομο encore (αφού δεν κατόρθωσαν καλά καλά να κατέβουν από τη σκηνή), όπου μας χάρισαν το μαγευτικό έντεχνο ‘Νύχτα σατράπισσα’, ο Χαρούπης και ο Περλόν χάθηκαν στην άβυσσο των καμαρινίων. Το κοινό μάταια προσπαθούσε να ξαναφέρει πίσω τους δύο μοναδικούς αρτίστες. Η πρώτη και τελευταία εμφάνιση του διδύμου που γαλούχησε τουλάχιστον τρεις γενιές ελληνικού τραγουδιού, ήταν ήδη ιστορία.

Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα να μείνει κάτι όρθιο μετά από την πανωλεθρικής υφής εμφάνιση του μεγάλου και σπάνιου Χαρούπη και του φέρελπι Περλόν, σίγουρα επρόκειτο να εξολοθρευτεί πλήρως από το δίδυμο των στρατευμένων έντεχνων (εξ ου και η military-styled ένδυσή τους) Τάο Κράο. Όπερ και εγένετο. Με (φονικά) όπλα ένα πιάνο, ένα (γιαλαντζί) τσέμπαλο, ένα ακορντεόν, την αισθαντική (χμ...) φωνή του Θου Ζου και μισό κιλό ποιότητα, το ντουέτο ερμήνευσε ‘ποίηση-ανώτερη τέχνη’ του Nikos Doulos (στρατευμένος στην κυριολεξία καλλιτέχνης) και ανάγκασε –τοπικούς- δισκογραφικούς παράγοντες να ετοιμάζουν με πανικό και βιασύνη (όποιος προλάβει δηλαδή) αυτοσχέδια συμβόλαια προς υπογραφή. Μεγαλύτερη στιγμή ίσως η ερμηνεία του ‘Μεθοδευμένα’, ένα art ζεϊμπέκικο πάνω σε ποίημα εμπνευσμένο από την καλλιτεχνία της Έφης Σαρρή, τραγουδισμένο σε ύφος Θάνου Μικρούτσικου και βάθος Σταμάτη Κραουνάκη. Εντυπωσιακές οι cadenze του Κου Ζου στην εισαγωγή, στη μέση και στο φινάλε των συνθέσεων.

Ξεχωριστή μνεία ίσως πρέπει να γίνει για τη στιγμή κατάνυξης που πλυμμήρισε το Μικρό Μουσικό Θέατρο, όταν έγινε αναφορά στον αδικοχαμένο Ιταλό τραγουδοποιό Calci Pugni. Ακούστηκε εις μνήμην του το ‘Dolce Dolce’, η διασκευή του πάνω στο ‘Γλύκα Γλύκα’ που έκανε γνωστό στο πανελλήνιο η Έφη Θώδη. Η ηχογράφηση προερχόταν από το CD ‘La Cassetta Greca’ σε πολύ πρόχειρη ηχογράφηση (η τελευταία που πρόλαβε να κάνει), την οποία ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Burnt Productions προλόγισε ως ‘demo’ –δίνοντας χώρο για την ατάκα (του) της χρονιάς: ‘βέβαια, εδώ στην Ελλάδα, demo λέμε τον δίσκο’...

Για να κλείσουμε την ανασκό(λο)πηση της πρώτης ημέρας του Burnt Festival, ας σημειώσουμε την τεράστια επιτυχία που είχε το CD ‘Burnt Compilation’ του οποίου τα αποθέματα εξαντλήθηκαν και ήδη αναφέρονται στην ιστορία ως συλλεκτικά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτό πιθανώς να οφείλεται στο γεγονός ότι η αγορά του CD αυτού, συνοδευόταν από τη δωρεάν παροχή του καρασυλλεκτικού CD του Calci Pugni

Friday, May 05, 2006

Museum Of Burnt Food


Κι όμως είναι αλήθεια...! Υπάρχει...!

Μπείτε στο www.burntfoodmuseum.com

Monday, May 01, 2006

Burnt Festival - In memoriam

Το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του πρόσφατα (και πρόωρα) αδικοχαμένου Ιταλού τραγουδοποιού CALCI PUGNI, ο οποίος θα πραγματοποιούσε μια ειδική (και σπάνια) εμφάνιση στο πρώτο Burnt Festival.

CALCI PUGNI (1960-2006)

Πρόκειται για τον τελευταίο ίσως underground pop θρύλο της Ιταλικής τραγουδοποιίας με συνεργασίες που φτάνουν μέχρι τους: Adriano Celentano, Fabrizio De Andre, Paolo Conte, Ilfuoco Alcullo, Succhia Pale, Francesco Renga, ενώ κομμάτια του έχουν ερμηνεύσει ο Eros Ramazzotti, ο Toto Cutugno, η Milva και ο Vasco Rossi. Ακριβοθώρητος στις ζωντανές του εμφανίσεις, ο Pugni είχε δεχτεί να έρθει στην Αθήνα, μόνο επειδή ο συναυλιακός χώρος είχε χωρητικότητα κάτω των 100 ατόμων (!!!), με σκοπό να ερμηνεύσει ελληνικά έντεχνα τραγούδια στην ιταλική γλώσσα.

Πλήρης παρουσίαση του βίου και των ημερών του Calci Pugni σε επερχόμενο post.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ του 1ου BURNT FESTIVAL

Day One – ΤΡΙΤΗ 9 ΜΑΪΟΥ

Τελετή Έναρξης: VESLEMES

Εν είδει aftermath από το live του στο ΜΜΘ λίγες μέρες πριν, ο VESLEMES -τραγουδοποιός με laptop που παράγει pop κατά βάση τραγούδια εξίσου avant-garde ως άκουσμα όσο και οικεία- θα πραγματοποιήσει ένα σφιχτό live-set, το οποίο για το πρωτόκολλο και μόνο, θα χαρακτηριστεί ‘τελετή έναρξης’.

ΜΗΤΕΡΑ ΦΑΛΑΙΝΑ ΤΥΦΛΗ

Μια κιθάρα, μια φυσαρμόνικα, μια φωνή. Ο Αδαμάντιος Διαμαντίδης, κιθαρίστας του Ρελαντί, ξεδιπλώνει, χωρίς αναστολές, τα πιο εσωτερικά τραγούδια του, από το επικείμενο project με τίτλο Μητέρα Φάλαινα Τυφλή. Με μια τολμηρή ακροβασία μεταξύ του folk rock του Mike Scott και των Waterboys, του Θανάση Παπακωνσταντίνου και των Λαϊκεδέλικα, αλλά και των πιο μελωδικά μυσταγωγικών στιγμών των Tool και των U2, ο Α.Δ. εξερευνεί την ακουστική πλευρά μιας αλληλουχίας ηλεκτρισμένων κραυγών, σε γλώσσα και διάλεκτο οικεία και γηγενή.

ΣΤΕΛΛΑ ΡΑΜΦΟΥ

Το γεγονός ότι η πρώτη ζωντανή της εμφάνιση ήταν το support act στη Sapila Thanatou, λέει πολλά πράγματα για τον τσαμπουκά και τις αντοχές της μικρής αυτής τραγουδοποιού. Με θεματολογία που καλύπτει ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα, από τις διαφημίσεις ζυμαρικών («Tricolore, ήρθαν τα νέα ζυμαρικά...») και ηλεκτρικών συσκευών («η σκούπα Φίλιψ ρουφάει τη σκόνη...») μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες («γαμώ τον εθελοντισμό σας...») και τα ανυπεράσπιστα πλάσματα της φύσης («τι ωραία που’ναι τα μυρμηγκάκια...»), η Στέλλα Ράμφου, πρόκειται –σύμφωνα με πολλούς- για το πιο πολυαναμενόμενο όνομα του φεστιβάλ.

ΔΡ. ΦΡΥΟΒΟΛΟΣ ΧΑΡΟΥΠΗΣ & ΜΑΡΙΟΣ ΦΟΥΑΓΚΡΑ ΠΕΡΛΟΝ

Έχουν πουλήσει εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον πλανήτη και κανένα στην Ελλάδα. Έχουν εμφανιστεί σε κατάμεστα στάδια συγκλονίζοντας με τις ανελέητες ερμηνείες τους. Έχουν επηρεάσει, οριοθετήσει και γαλουχήσει γενιές γενεών με τη μουσική τους. Με δισκογραφία που σε όγκο ξεπερνάει ολόκληρη την ελληνική παραγωγή των τελευταίων δεκαετιών (τρεις φορές). Τραγουδούν σε 17 γλώσσες. Και μετά από αναμονή αιώνων, ο Δρ. Φρυόβολος Χαρούπης μαζί με τον Μάριο Φουαγκρά Περλόν σε μία μοναδική (πρώτη και τελευταία) εμφάνιση στην Αθήνα, θα ξετυλίξουν μικρά αλλά ανεκτίμητα δείγματα παλιρροιακής μπαλάντας, νέου τσουνάμι και συγκαταβατικού ροκ! Σας αξίζουν!

[ περισσότερα για το Δρα. Χαρούπη και το Μ.Φ.Περλόν μπορείτε να μάθετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση
www.alltogethernow.gr/souxe.htm ]

Ειδική Εμφάνιση: ΤΑΟ ΚΡΑΟ

Το ‘θηρίο της αθηναϊκής avant-garde’ (sic) Θου Ζου και ο μέχρι πρότινος έντεχνος Κου Ζου ενώνουν τις τραγουδοποιητικές δυνάμεις τους, προκειμένου να μελοποιήσουν ποίηση-ανώτερη τέχνη by Nikos Doulos, εμπνευσμένη από λαϊκές μούσες όπως η Πέγκυ Ζήνα, η Έφη Σαρρή και η Γιώργος Μαζωνάκης. Μια ειδική εμφάνιση ιδιαίτερα φορτισμένη με το κλίμα της χρυσής εποχής των μπουάτ και των κνατ, και ταυτόχρονα απόλυτα συγχρονισμένη με τις νέες στάσεις της μόδας.

Day Two – ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΜΑΪΟΥ

ΒΑΣΙΚ

Τι ιστορίες μπορεί να ξεπροβάλλουν μέσα από ένα μαύρο βαρύ βαλιτσάκι; Μπορεί η μελωδία ενός ακορντεόν να θυμίζει metal μπαλάντα; Θα μπορούσε να εκφράσει τη θλίψη μιας μελαγχολικής ειρωνείας; Η Βάσικ, κατά κόσμον Βάσω Μιχαηλίδου από τη Θεσσαλονίκη, χρησιμοποιεί το ακορντεόν της με απρόσμενο αλλά λυρικό τρόπο, συνοδεύοντας την σπαρακτική της φωνή και υφαίνοντας μελωδίες και τραγούδια επηρεασμένα από τα αγαπημένα της ακούσματα: το Heavy Metal, τη σκοτεινή πλευρά του λυρικού τραγουδιού (Dark Wave), καθώς και τη δυτική μεσαιωνική μουσική του 14-15ου αιώνα.

BOLEK & LOLEK

Οι Bolek & Lolek είναι ο Γιάννης Αναγνωστάτος (drums, ακορντεόν, φωνή) και ο Αλέξανδρος Ηλιάκης (κιθάρα, μπάσο, φωνή) και οι ίδιοι παρουσιάζουν τη δουλειά τους ως «ενορχηστρωμένη μουσική δύο τρουβαδούρων που γνωρίστηκαν σ’ένα lounge café το καλοκαίρι του 2001».

PALINDROME

‘...A wakeful night spent in thoughts welcomes sweet light on board…Your home remains an outlet for my childish fears…wake from your sleep curtains have been drawn ’cause I came into the throne…’. Ο Palindrome (μία εκ των δύο κιθαριστικών μονάδων των Modrec) με δικά του λόγια (και δανεική κιθάρα)...

SPECTRALFIRE

Η έτερη έγχορδοθορυβική μηχανή των Modrec παρουσιάζει ένα άγρυπνο, μεταμεσονύχτιο φασματικό και ηχητικό ρομάντσο για κιθάρα, φωνή και άλλα χαριτωμένα όργανα, ταυτόχρονα και μη.

ΜΟΝΙΚΑ

Έπειτα από συνεργασίες με συγκροτήματα της εγχώριας pop σκηνής (Relevant Box, My Wet Calvin, Cloudscape, Μέντα), η Μόνικα Χριστοδούλου -πρώην μέλος των Serpentine (κιθάρα, φωνητικά)- ηχογραφεί στο σπίτι της τα δικά της τραγούδια. Αρχικώς γραμμένα με μια κιθάρα ή ένα πιάνο, εμπλουτίζονται με επάλληλα στρώματα φωνητικών και σαξοφωνικές ορχήστρες. Αρκετό καιρό μετά την τελευταία φορά που βρέθηκε επί σκηνής, καλείται να παρουσιάσει το υλικό της στην πιο λιτή του μορφή.

ΤΗΕ ΒΟΥ

Ο The Boy κινείται στην παράδοση των αμερικανών τραγουδοποιών (όπως ας πούμε ο Bruce Springsteen, ο Lou Reed, o Leonard Cohen, άντε και ο Johnny Cash). Χρησιμοποιώντας το πιάνο σαν μοναδικό όργανο-όπλο, θα παρουσιάσει υλικό από το προσωπικό του (επερχόμενο) άλμπουμ ’50 God damned songs’.


Οι συναυλίες ξεκινούν στις 21.00 και η είσοδος είναι 9 εβρό (για κάθε μέρα) & 15 εβρό (ενιαίο εισιτήριο και για τις δύο μέρες).



Μικρό Μουσικό Θέατρο, Βεϊκου 33, Κουκάκι (στάση μετρό Συγγρού Φιξ), τηλ.2109245644
www.smallmusictheatre.gr

Burnt Productions, www.myspace.com/kamenidis

1o BURNT FESTIVAL @ Small Music Theatre

Το πρώτο πραγματικό φεστιβάλ για νέους τραγουδοποιούς είναι γεγονός!

Αρκετά μακριά (δυστυχώς) από τις κρατικές επιχορηγήσεις, τις τηλεοπτικές ζωοπανήγυρεις και λοιπές πολιτιστικές επιχωματώσεις, το Μικρό Μουσικό Θέατρο σε συνεργασία με μια δημιουργική ομάδα περιπλανώμενων μουσικό(εκ)φυλων που μέχρι τώρα προφυλάσσεται κάτω από την επωνυμία Burnt Productions, προσφέρει στέγη (και ίσως τροφή) σε νέους τραγουδοποιούς του εγχώριου αντίσκηνου (για σκηνή ούτε λόγος...) σε μια ύστατη προσπάθεια αναβίωσης -ή και νεκρανάστασης- της ατμόσφαιρας των παλιών προπασοκικών μπουάτ και της γνήσιας τραγουδιστικής έκφρασης.

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ χωρίζεται χονδροειδώς σε δύο θεματικές βραδιές τύπου ‘ελληνικός στίχος’ και ‘ξένος στίχος’ –με αυτή τη συγκεκριμένη σειρά. Την πρώτη μέρα, θα είναι σε θέση να διαπιστώσει κανείς πως κάθε άλλο παρά άσχημα πορεύεται το ελληνικό τραγούδι. Τη δεύτερη μέρα, νέα (και όμορφα) παιδιά θα εκφράσουν αποφορτισμένοι από τα συλλογικά project στα οποία είναι γαντζωμένοι (οι περισσότεροι), τις πιο προσωπικές τους δημιουργίες.

Τα στοιχεία που συνδέουν ως κοινός τόπος (πέρα από ...τον ίδιο τον τόπο) τις δύο βραδιές του φεστιβάλ είναι ο αυθόρμητος χαρακτήρας του, η εγγύηση (εκ μέρους των διοργανωτών) για εξάλειψη μέχρι και της τελευταίας σταγόνας καθωσπρεπισμού και φυσικά ...η πολύπαθη αυτή μουσική φόρμα που οι επιστήμονες αποκαλούν ‘τραγούδι’. Η συνεχής (κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ) μεταπήδηση από το χαβαλέ στο σοβαρό και από το σοβαρό στο σοβαροφανές (δηλαδή ξανά τροφή για χαβαλέ) ίσως βοηθήσει ώστε να υπερνικήσει όλων (ως κοινή συνισταμένη) η λυτρωτική ελαφρότητα που κάνει πάντα τα πράγματα να φαίνονται πιο απλά και πιο όμορφα και –γιατί όχι βρε αδερφέ;- πιο καθημερινά...

Αναλυτικά το πρόγραμμα σε επερχόμενο post.