ΜΩΣΑΪΚΑ της Ελένης Ψυχούλη (25.05.06) / LiFO

Στη στήλη της Μωσαϊκά, στην free εφημερίδα LiFO (25.05.06), η Ελένη Ψυχούλη έγραψε -ανάμεσα σε άλλα- για το Burnt Festival. Αναδημοσιεύουμε το σχετικό απόσπασμα, παρ'ότι περιέχει κάποιες ανακρίβειες, όπως το ότι ο τόπος διεξαγωγής του φεστιβάλ ήταν το Μικρό Θέατρο του Νέου Κόσμου (! ! !). Λογική η σύγχυση βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι σε απόσταση όχι μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου μεταξύ τους, βρίσκονται το Μικρό Μουσικό Θέατρο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο...

"...αλλά εμείς πια ξέραμε ότι τις παλιές μουσικές, για να τις παντρέψεις σωστά με τις καινούριες, πρέπει να'χεις βιώσει στο απώτερο πετσί της ψυχής σου τη μάνα-απελπισία που τις γέννησε. Ή που τις σκότωσε, για να μη μείνει έξω από την κουβέντα και ο Ian Curtis, μια που στην ουσία περί αυτού κυρίως πρόκειται.
Κάτι άλλα παιδιά, όμως, στο Μικρό Θέατρο του Νέου Κόσμου, Burnt festival 2006, ονομάζετο η εκδήλωσις, αυτό το ήξεραν από παλιά, πριν μας καλέσουν να μας μυήσουν στην τέχνη τους. Χώρος κόκκινος κι ασφυκτικός σαν αγκαλιά, στοιχειώδης. Στοιχειώδες και το μπαρ με τη στοιχειώδη μπαργούμαν και τα στοιχειώδη ποτά. Στις στοιχειώδεις καρεκλίτσες οι γονείς παρίστανται υπομονετικά στα πρώτα, αμφίβολα βήματα της διαδικασίς του "άμα γίνω πρώτη φίρμα να μου τρυπήσεις τη μύτη", οι φίλοι στο όρθιο. Η ΒΑΣΙΚ, σαν κέλτικος λυγμός συνοδεία ακορντεόν, όπως το'χει αντιληφθεί ο Tom Waits παρά η Πιαφ και οι ιταλιάνικες ταραντέλες. Οι Bolek και Lolek σαν πάρτι στη ρωσική εκστρατεία του Ναπολέοντα, ο τελευταίος επαναστατικός παλμός πριν τη συντριβή. Ο Palindrome, παλινδρομική κραυγή μιας πονεμένης ευαισθησίας, η Μόνικα μια φωνή πιο πλατιά κι απ'τη θάλασσα των παραμυθιών. Παιδιά που τρέμουν την πρόζα, συνεσταλμένα σαν πεταλούδες μπροστά στις λέξεις που δεν συνοδεύονται από ακόρντα. Αρκεί που οι όσοι-τόσοι εκείνο το βράδυ νιώσαμε την Ελλάδα να αναπνέει παγκόσμια, να ξορκίζει από πάνω της την κατινιά των Fame storie για αγρίους με έμφαση στο στάιλινγκ της μπουζουκοπίστας".